انباشت سرمایه بر رشد ثروت موجود از طریق سرمایه گذاری مجدد دست آمده و بر روی پس انداز تمرکز می کند.
داشتن سرمایه برای تولید یک محصول کافی نیست، انباشت سرمایه نیز به اندازه وجود سرمایه اهمیت دارد.
سرمایه تقش مهمی در تولید یک محصول دارد ، طبیعت نمی تواند کالاها و مواد را بر اساس انسان فراهم کند، مگر اینکه او ابزار و ماشین آلات لازم برای استخراج معدن ،کشاورزی،جنگل داری، ماهیگیری داشته باشد. اگر انسان مجبور بود با دست خالی روی زمین کار کند بهره برداری او خیلی کم خواهد بود ،حتی انسان های اولیه برای تولید از ابزار کمک میگرفتند.
با رشد فناوری سرمایه نیز پیچیده تر شد ، با وجود سرمایه کالا های زیادی تولید میشوند و باعث رشد اقتصادی نیز میشود که اگر از ماشین آلات ، ابزار ، وسایل کشاورزی، ساخت سد و پل ها ،کارخانه ها ،هواپیماها که نوعی سرمایه هستند، توسعه اقتصادی امکان پذیر نمی باشد.
پس انباشت سالیانه کالاهای سرمایه ای به تولید و درامد ملی کمک میکند و آن را افزایش می دهد که این انباشت برای تامین وسایل ضروری می باشد و اگر جمعیت افزایش پیدا کند و هیچ انباشت سرمایه ای اتفاق نیوفتد ،این جمعیت افزایش یافته نمیتواند وسایل ،ماشین آلات را به دست بیاورد.
انباشت سرمایه به طور غیر مستقیم نیز صورت میگیرد، یعنی تعدادی کارگر در تولید کالا به کار گرفته می شوند و به جای کار با دستان خالی با کمک ابزار های تولیدی ،ماشین آلات بیشتری کار می کنند.
در روش غیر مستقیم تولید، سرمایه باید انباشت شود و از طریق روش مستقیم میتوان تولید ملی و رشد اقتصادی را افزایش داد.
بهره وری این کارگران به مقدار سرمایه به ازای هر کارگر بستگی دارد یعنی هرقدر سرمایه برای هر کارگر بیشتر باشد بهره وری کارگران نیز بیشتر می شود. زمانی سرمایه به ازای کارگر افزایش می یابد که نرخ انباشت سرمایه بیش از نرخ جمعیت باشد که در رشد اقتصادی نقش مهمی دارد.
رشد سرمایه به خاطر اینکه باعث تولید در مقیاس بزرگ می شود از اهمیت زیادی برخوردار است و خروجی و نتیجه کار را افزایش می دهد و هزینه تولید هر واحد را کاهش می دهد. اگر سرمایه کافی نداشته باشید نه مقیاس تولید بیشتر می شود و نه تقسیم کاری وجو خواهد داشت ،بنابراین انباشت سرمایه با بزرگ کردن تولید باعث رشد اقتصادی می شود.
شیوه دیگر در انباشت سرمایه؛پیشرفت در فناوری می باشد وقتی فناوری بهتری ایجاد می شود ،میتوانید از آن برای تولید استفاده کرد که آن فناوری در کالاهای سرمایه ای نهفته باشد.
اگر انباشت سرمایه نباشد اختراعات جدید برای تولید نخواهد بود.زمانی که فرصت های شغلی ایجاد شود ،اقتصاد تشکیل سرمایه نیز رو به بهبود می رود و وقتی که سرمایه تولید می شود برای ساخت سرمایه هایی همچون ماشین آلات،کارخانه ها سدها باید تعدادی کارگر به کار گرفته شود و وقتی که سرمایه لازم برای تولید کالاها بود از افراد بیشتری در کار استفاده شود یعنی کارگران زیادی باید با کمک ابزار ها به کار گرفته شوند که در این صورت فرصت های شغلی زیادی ایجاد می شود.
وقتی که جمعیت سریع افزایش پیدا میکند نمیتواند این افزایش جمعیت باعث جذب استخدام شود چون ابزار کافی برای آن ها وجود ندارد و باعث بیکاری می شود، باید نرخ تشکیل سرمایه بالا نگه داشته شود تا فرصت های شغلی زیادی ایجاد شود در نتیجه ی رشد جمعیت این نیروزی زیاد ،جذب کار شوند.
اگر انباشت سرمایه با سرعت کافی رشد نداشته باشد که با سرعت رشد جمعیت برابری کند ،جمعیت بیکار زیادی به وجود می آید.
منابع مهم تشکیل سرمایه:
۱.پس انداز :
نرخ پس انداز مقدار پولی است که کسب می شود ولی هزینه نمیشودکه در کشورهایی که پیشرفته نیستند به خاطر پایین بودن درآمد ،پایین است. دو جور می توانید پس انداز کنید ، پس انداز خانوار و پس انداز کسب و کار
پس انداز خانوار یعنی شما به صورت داوطلبانه پس انداز کنید تا برای سرمایه گذاری از آن استفاده کنید.
در ادامه مطالب به اسامی کشورهایی که بیشترین نرخ پس انداز خانوار را دارند، می پردازیم :
۱.سنگاپور
۲.سورینام
۳.چین
۴.نپال
۵.فیلیپین
۶.موریتانی
۷.ایرلند
۸.جمهوری کره
۹.بنگلادش
۱۰.سوئیس
۲.مالیات :
دولت مردم وا وادار به پرداخت مالیات کرده است و این راهی است برای درآمد برای سرمایه گذاری مجدد که به این نوع مالیات ، پس انداز اجباری گفته می شود.
۳.قرض دولتی:
بعض اوقات دولت برای کسری بودجه و یا تامین آن از مردم قرض می گیرند و آن را برای سرمایه گذاری استفاده می کند که منبع مهمی برای تشکیل سرمایه می باشد .
۴.استفاده از منابع راکد:
دولت با استفاده از منابع راکد،تولید و سرمایه گذاری را افزایش می دهد به عنوان مثال در کشورهایی خیلی پیشرفته نیستند زمین های فراوانی وجود دارد که می تواند با به کارگیری افراد بیکار باعث کشت شوند و نقش تکمیل سرمایه را افزایش بدهند.
۵.تامین مالی از طریق کسر بودجه:
کشورهای فقیر ،نیروهای بیکار را به کار می گیرند و پس انداز ها برای سرمایه ایجاد می شود.
۶.کمک خارجی:
کشور های پیشرفته و در حال توسعه ، برای افزایش سرمایه ی داخل کشور از خارج کشور هم قرض می گیرند یعنی موسسه های مالی بین المللی و بانک های بین المللی.
پیش برد تشکیل سرمایه یا انباشت سرمایه:
برای افزایش نرخ تشکیل سرمایه در کشور های کمتر توسعه می توان اقدامات زیر ا انجام داد:
۱.افزایش موسسه های مالی :
کشورهای فقیر باید بتوانند شعبه های بانک را در مناطق روستایی افزایش دهند که روستایی ها نیز در بانک پول بگذارند .
۲.ارائه ی طرح های مشوق برای مردم:
دولت برای تشویق مردم برای پس انداز باید طرح های متنوعی معرفی کند تا مردم جذب شوند.
۳.فرصت های سرمایه گذاری:
دولت باید فرصت های سرمایه گذاری را در کشور افزایش دهد.
۴.افزایش مالیات:
دولت می تواند مالیات را افزایش دهد و از آن برای سرمایه گذاری استفاده کند.
۵.محدودیت واردات:
برای پس انداز بیشتر ، دولت باید واردات کالاهای مصرفی را کم کند تا مصرف کاهش یابد.
۶.افزایش صادرات:
اگر صادرات افزایش یابد دولت میتواند ارز خارجی به دست بیاورد.
۷.صرفه جویی در مخارج غیرمولد:
اگر دولت هزینه های غیر مولد را کاهش دهد میتواند نرخ سرمایه گذاری را افزایش دهد.
۸.استفاده از کمک های خارجی:
برای افزایش سرمایه میتوان از کمک های خارجی نیز استفاده کرد اما باید از آن درست استفاده شود تا تبدیل به مشکل نشود.
۹.افزایش شغل:
در کشورهایی که در پیشرفت کمتری هستند، نیروی انسانی زیاد است و میتوان از آن ها برای مقاصد مولد استفاده کنیم و نرخ سرمایه گذاری را افزایش دهید.
۱۰.افزایش سرمایه گذاری خارجی:
کشورهایی که میخواهند سرمایه هایشان را افزایش دهند باید از خارجی ها دعوت کنند.
