بلاک چین چیست و کاربردهای آن

اصطلاح بلاک چین در واقع به معنای تشکیل یک زنجیره از بلاک‌هاست که اطلاعات در آن‌ها ذخیره می‌شود. فناوری بلاک چین یک مفهوم نسبتاً جدید است که این امکان را فراهم می‌کند که اطلاعات در بلاک‌های مختلف ثبت شده و سپس به یکدیگر متصل شوند، همانند یک زنجیره. این اتصال بین بلاک‌ها امنیت اطلاعات را تضمین می‌کند و تغییر آن‌ها را دشوار می‌سازد.

بدون شک، فناوری بلاک چین یکی از مهم‌ترین نوآوری‌های قرن بیست و یکم محسوب می‌شود. با توجه به تأثیر فراگیر این فناوری بر انواع صنایع و بخش‌ها، از مالی تا زنجیره تأمین و حتی آموزش و پرورش، آشنایی با این فناوری و نحوه استفاده موثر از آن، از اهمیت بسیار زیادی برخوردار است. کاربردهای بلاک چین در زندگی واقعی بسیار متنوع و جذاب است و نمی‌توان آن‌ها را نادیده گرفت.

در این مقاله، به بررسی جامع فناوری بلاک چین، کاربردها، مزایا و معایب آن می‌پردازیم. با انواع بلاک چین و مفاهیم اساسی مرتبط با آن آشنا خواهیم شد و درباره رشد و تکامل این فناوری توضیح خواهیم داد. بنابراین اگر می‌خواهید بدانید که بلاک چین چگونه عمل می‌کند و به دنبال یک مقاله جامع برای توضیحات ساده درباره آن هستید، این مطلب برای شما مناسب است.

بلاک چین چیست؟

بلاک چین (Blockchain) یک سامانه دیجیتال توزیع شده، غیرمتمرکز و عمومی است که در آن انواع داده‌ها و اطلاعات ثبت می‌شوند. این فناوری یک دفتر کل متمرکز نیست که بسته به سرورهای مرکزی عمل کند، بلکه داده‌ها به صورت توزیع شده بین اعضای شبکه قرار می‌گیرند. این ویژگی برتر بلاک چین نسبت به پایگاه‌های داده سنتی است که بر روی سرورهای مرکزی قرار دارند.

با استفاده از بلاک چین، امکان ثبت دائمی، تغییرناپذیر و شفاف داده‌ها و تراکنش‌ها فراهم می‌شود. این به معنای این است که هرگونه داده مهمی، از کالاهای فیزیکی تا اطلاعات غیرفیزیکی، می‌تواند در این سامانه ثبت و مبادله شود. بلاک چین، با استفاده از الگوریتم‌های پیچیده، امنیت اطلاعات را تضمین کرده و امکان تغییر یا تزویر اطلاعات را به حداقل می‌رساند.

ویژگی‌های اصلی بلاک چین

فناوری بلاک چین با شش ویژگی اساسی برخوردار است که عبارتند از:

۱. تغییرناپذیری و شفافیت

بلاک چین به طوری طراحی شده است که هرگونه تغییر یا حذف در داده‌های ثبت‌شده در آن تقریباً غیرممکن است. این فناوری به‌طور شفاف عمل می‌کند و اطلاعات را به صورت عمومی قابل مشاهده می‌کند.

۲. غیرمتمرکز بودن

بلاک چین بدون وجود یک مرکز کنترلی عمل می‌کند. شبکه از گروهی از رایانه‌ها یا نودها تشکیل شده است که به صورت همگانی شبکه را اداره می‌کنند.

۳. امنیت پیشرفته

این فناوری به دلیل استفاده از رمزنگاری و الگوریتم‌های پیچیده، امنیت بالایی را برای داده‌ها فراهم می‌کند.

۴. دفتر کل توزیع‌شده

بلاک چین دفتر کلی است که در اختیار عموم قرار دارد و همه‌چیز در فضای عمومی ذخیره می‌شود.

۵. مکانیسم اجماع

هر تغییر یا تراکنش جدید در بلاک چین توسط یک مکانیسم اجماع تأیید می‌شود که اطمینان می‌دهد تراکنش‌ها معتبر و قابل اطمینان هستند.

۶. سرعت در تسویه واریزها

با استفاده از بلاک چین، تسویه واریزها به سرعت و با کارمزد کمتری انجام می‌شود، به خصوص در مقایسه با سیستم‌های بانکی سنتی.

بیشتر بدانید: باور های غلط در مورد بیت کوین

تاریخچه بلاک چین

اکثر افراد فکر می‌کنند که بلاک چین در سال ۲۰۰۸ ابداع شده است، اما واقعیت این است که تاریخچه این فناوری به سال ۱۹۹۱ باز می‌گردد. در آن زمان، استوارت هابر و دبلیو اسکات استورنتا ایده‌ای را به نام بلاک چین روی کاغذ بیاوردند.

آن‌ها به تلاش برای ایجاد یک زنجیره از بلاک‌های امن و رمزنگاری‌شده پرداختند که هیچ کس نتواند اسناد را در آن تغییر دهد. یک سال بعد، آن‌ها بهبودهایی در سیستم خود اعمال کرده و درخت مرکل را به آن اضافه کردند که باعث افزایش کارایی شبکه و امکان جمع‌آوری اطلاعات بیشتر شد.

اما واقعیت این است که تاریخچه واقعی بلاک چین از سال ۲۰۰۸ به بعد شروع می‌شود، زمانی که شخص یا گروهی ناشناس به نام ساتوشی ناکاموتو وارد عمل شدند.

ساتوشی ناکاموتو مغز متفکر پشت بلاک چین است. او هنوز هیچ‌کس چیز زیادی درباره او نمی‌داند، اما او اولین کسی بود که بیت کوین را به جهان معرفی کرد، ارز دیجیتالی که اولین کاربرد بلاک چین بود.

در سال ۲۰۰۹، ساتوشی ناکاموتو یک وایت پیپر درباره بلاک چین منتشر کرد و جزئیاتی راجع به نحوه استفاده از این فناوری برای افزایش اعتماد دیجیتال را شرح داد. او توضیح داد که غیرمتمرکز بودن بلاک چین به این معناست که هیچ کسی می‌تواند آن را کنترل نکند.

از زمانی که ساتوشی ناکاموتو از صحنه خارج شد و توسعه بیت کوین را به دیگر توسعه‌دهندگان اصلی سپرد، بلاک چین همچنان در حال تکامل است.

سیر تکاملی بلاک چین به صورت زیر است:

فاز یک، تراکنش‌ها ۲۰۰۸ سال تا ۲۰۱۳

با ظهور بیت کوین و فاز اول بلاک چین، یک دوره جدید در تکنولوژی مبادلات مبتنی بر ارزهای دیجیتال آغاز شد. اکثر افراد به اشتباه بیت کوین را با بلاک چین مترادف می‌دانند، درحالی که بلاک چین به عنوان زیرساختی برای ایجاد و ثبت تراکنش‌ها عمل می‌کند و بیت کوین فقط یکی از نمونه‌های ارزهای دیجیتالی است که روی آن ایجاد شد.

بیت کوین در سال ۲۰۰۸ به وجود آمد و توسط ساتوشی ناکاموتو به عنوان یک “سیستم الکترونیکی همتا به همتا” معرفی شد. او با ایجاد بلاک جنسیس، ابتدایی‌ترین بلاک بلاک چین را تشکیل داد و سپس بلاک‌های بعدی را به آن اضافه کرد. این روند باعث ایجاد یک زنجیره بلوکی بزرگ شد که حاوی اطلاعات و تراکنش‌های متعددی است.

فاز دو، قراردادها سال ۱۲۰۱۳ تا ۲۰۱۵

در آن زمان، یکی از توسعه‌دهندگانی که احساس می‌کردند بیت کوین هنوز به پتانسیل کامل خود نرسیده است، ویتالیک بوترین، نابغه کانادایی‌روسی علوم رایانه بود. بوترین به‌خاطر محدودیت‌های بیت کوین، روی چیزی که آن را نوعی بلاک چین انعطاف‌پذیر می‌دانست، کار کرد. بلاک چینی که می‌توانست علاوه بر اینکه یک شبکه همتا به همتا باشد، کارهای مختلفی هم انجام دهد.

اتریوم در سال ۲۰۱۳، به‌عنوان یک بلاک چین عمومی جدید با عملکردهای بیشتر درمقایسه‌با بیت کوین متولد شد؛ نوآوری بزرگی که آن را نقطه‌عطف تاریخ بلاک چین می‌دانند.

بوترین با فعال‌کردن عملکردی که به افراد اجازه می‌دهد سایر دارایی‌ها نظیر قراردادها را هم در بلاک چین ثبت کنند، اتریوم را از بلاک چین بیت کوین متمایز کرد. این ویژگی جدید، قابلیت‌های اتریوم را از یک ارز دیجیتالِ صرف، به پلتفرمی برای توسعه برنامه‌های غیرمتمرکز گسترش داد.

بیشتر بخوانید: همه چیز در مورد قرارداد هوشمند (اسمارت کانتکت)

فاز ۳، برنامه‌های کاربردی غیرمتمرکز سال ۲۰۱۸ به بعد

تاریخچه تکامل بلاک چین با اتریوم و بیت کوین متوقف نمی‌شود. در سال‌های اخیر، تعدادی از پروژه‌ها همه قابلیت‌های فناوری بلاک چین را به کار گرفته‌اند. پروژه‌های جدید علاوه بر ارائه ویژگی‌های نو با استفاده از قابلیت‌های بلاک چین، به‌دنبال رفع برخی از کمبودهای بیت کوین و اتریوم هستند.

نئو (NEO)، یکی از این برنامه‌های کاربردی است که به‌عنوان اولین پلتفرم بلاک چینی منبع باز و غیرمتمرکز راه‌اندازی شد. بعد از آن آیوتا (IOTA) بود که در آن، برخی از توسعه‌دهندگان در رقابت برای سرعت‌بخشیدن به توسعه اینترنت اشیا، به گونه‌ای مناسب از فناوری بلاک چین استفاده کردند.

علاوه بر این دو، پلتفرم‌های بلاک چینی دیگری نظیر زی‌کش، مونرو و دش هم به‌عنوان راهی برای رسیدگی به پاره‌ای از مشکلات امنیتی و مقیاس‌پذیری مرتبط به برنامه‌های بلاک چین ۱.۰ به وجود آمدند. این سه پلتفرم که آلت‌کوین‌های حریم خصوصی نامیده می‌شوند، قصد دارند سطوح بالایی از حریم خصوصی و امنیت در هنگام اجرای تراکنش را ارائه دهند.

بلاک چین چگونه عمل می‌کند؟

حال که با بلاک چین و پیشرفت‌های آن آشنا شده‌ایم، بیایید نحوه عملکرد این فناوری را بیشتر بررسی کنیم.

برای درک بهتر عملکرد بلاک چین، لازم است ابتدا با سه مفهوم اساسی آشنا شویم: بلاک، نود و ماینر، و همچنین مفاهیم مرتبط از جمله تابع هش، نانس و الگوریتم اجماع را متوجه شویم. برای روشن‌تر شدن مکانیزم این فرآیند، یک مثال را مورد بررسی قرار دهیم.

به عنوان مثال، فرض کنید ۱۰ نفر تصمیم گرفته‌اند یک ارز دیجیتال جدید راه‌اندازی کنند. آن‌ها باید جریان مالیات را برای اطمینان از اعتبار پول‌ها در سیستم خود، پیگیری کنند. یکی از افراد، که او را باب می‌نامیم، تصمیم می‌گیرد یک دفتر را ایجاد کند که در آن تمام تراکنش‌ها به صورت لیستی ثبت شود. در عین حال، فرد دیگری، که او را جک می‌نامیم، قصد دارد برخی از پول‌ها را بدزدد. او موفق می‌شود مقداری از پول را به دست آورده و با تغییر ورودی‌های دفتر، سعی می‌کند این عملیات را مخفی نگه دارد.

تابع هش یا تابع درهم‌سازی

تابع هش یا تابع درهم‌سازی یکی از مفاهیم اساسی در بلاک چین است که در فرآیند تضمین امنیت و اصالت اطلاعات نقش بسیار مهمی دارد. این مفهوم، همانند یک مهارت جادویی برای حفظ اطلاعات در دفتری امن و بدون امکان تغییر عمل می‌کند.

در یک فرایند ساده، باب – که می‌خواهد دفتر خود را از دسترسی غیرمجاز محافظت کند – به این فکر می‌کند که چگونه می‌تواند تغییراتی که جک ممکن است در دفتر ایجاد کند را پیش‌بینی کند. برای این کار، او از یک تابع هش استفاده می‌کند که متن دفتر را به یک رشته از حروف و اعداد تبدیل می‌کند.

این فرایند از الگوریتم هش ایمن (SHA) استفاده می‌کند که ورودی‌های متغیر را دریافت کرده و آن‌ها را به یک خروجی رمزگذاری‌شده با طول ثابت تبدیل می‌کند. این خروجی، هش نامیده می‌شود و حتی یک تغییر کوچک در ورودی، باعث تولید یک هش کاملاً جدید می‌شود.

باب، هر بار که یک تراکنش در دفتر خود ثبت می‌کند، یک هش جدید از آن تراکنش را درج می‌کند. اما جک، با آگاهی از این کارآیی، تصمیم می‌گیرد تاریخچه را تغییر دهد و بدون آگاهی باب، هش جدیدی را تولید می‌کند.

باب، متوجه این امر می‌شود و برای پیچیده‌تر کردن فرایند، بعد از هر ثبت، یک هش جدید از آخرین هش ثبت‌شده به آن اضافه می‌کند. حالا هر تغییر در یک هش، به طور مستقیم تاثیری بر هش‌های بعدی دارد و این باعث می‌شود که تغییرات توسط دزد مشخص شود. این ویژگی برای حفظ امنیت دفتر بسیار حیاتی است و به باب امکان می‌دهد تا از تغییرات ناخواسته در دفتر خود جلوگیری کند.

نانس یا عدد تصادفی

باب، همچنان تصمیم‌اش را حفظ می‌کند و به دنبال راه‌حلی برای پیشگیری از دستکاری در دفتر خود است. این بار، پس از هر ثبت، یک عدد تصادفی به داده‌ها اضافه می‌کند که به آن “نانس” یا “عدد تصادفی” می‌گویند. این نانس باید به گونه‌ای انتخاب شود که هشی که تولید می‌شود، حتماً با دو صفر ختم شود. این کار باعث می‌شود که جک برای تغییر سوابق دفتر، مجبور به صرف ساعت‌ها برای یافتن یک نانس مناسب باشد. حتی برای رایانه‌های پرقدرت، پیدا کردن یک نانس مناسب چالش بزرگی است.

نود یا گره

باب، به مدتی توانایی ثبت تراکنش‌ها را به تنهایی داشت. اما با گذشت زمان و انجام تراکنش‌های جدید، فشار بر او افزایش یافت و سیستم فعلی را ناپایدار ارزیابی کرد. بنابراین، تصمیم گرفت دفتر خود را به ۳۰۰۰ رایانه در سراسر جهان منتقل کند، که این رایانه‌ها به عنوان نودها شناخته می‌شوند.

هر زمان که یک تراکنش ثبت می‌شود، نودها آن را ارزیابی و تأیید می‌کنند و نیازی به این نیست که باب به تنهایی این کار را انجام دهد. زمانی که بیشتر نودها تراکنش را تأیید می‌کنند، آن را به یک مجموعه به نام بلاک اضافه می‌کنند. حالا اگر جک تلاش کند تا یک تراکنش را تغییر دهد، همه نودهای دیگر دارای هش اصلی هستند و اجازه این کار را نمی‌دهند.

بلاک

مفهوم بلاک چین از این دو اصطلاح “بلاک” و “زنجیره” تشکیل شده است. هر زنجیره بلاک چندین بلاک را به صورت پیوسته به هم متصل می‌کند. هر بلاک شامل سه عنصر اساسی است:

1. داده‌های داخل بلاک که شامل برچسب زمانی و جزئیات تراکنش‌ها است.
2. نانس یا عدد تصادفی.
3. هش.

پس از تأیید هر تراکنش توسط نودها، آن به عنوان یک بلاک به زنجیره اضافه می‌شود. هر بلاک تا زمانی که ظرفیتش پر نشده باشد (معمولاً ۱ مگابایت)، با تراکنش‌های جدید پر می‌شود. هنگامی که یک بلاک پر شد، به زنجیره بلاک چین اضافه می‌شود و نودها به کار بر روی بلاک بعدی می‌پردازند.

زنجیره بلاک چین هر ۱۰ دقیقه یک بار با اضافه شدن یک بلاک جدید به‌روز می‌شود، و این به‌روزرسانی به صورت کاملاً خودکار صورت می‌گیرد و همزمان در تمامی رایانه‌های موجود در شبکه انجام می‌شود. پس از به‌روزرسانی، امکان تغییر در بلاک چین وجود ندارد. هر تغییر در زنجیره بلاک چنین، نیازمند اجماع اکثریت شرکت‌کنندگان در شبکه است.

ماینر یا استخراج‌کننده

استخراج‌کننده یا ماینر، فردی است که مسئولیت افزودن بلاک‌ها به زنجیره را دارد. در شبکه‌های بلاک چینی که از اجماع اثبات کار استفاده می‌کنند، ماینر باید نشان دهد که در حال انجام محاسباتی و مصرف انرژی برای استخراج بلاک است. این فرایند بسیار پیچیده است، زیرا هر بلاک دارای نانس و هش منحصربه‌فرد خود است و به هش بلاک قبلی اشاره دارد. بنابراین، استخراج بلاک، به خصوص در زنجیره‌های بزرگ، بسیار دشوار است و ماینرها باید از نرم‌افزارهای تخصصی برای حل مسئله ریاضی دشوار استفاده کنند.

با توجه به اینکه نانس ۳۲ بیت است و هش ۲۵۶ بیت، تعداد زیادی از ترکیبات نانس‌هش وجود دارد که باید بررسی شود تا ترکیب مناسب پیدا شود. اما با استفاده از دستگاه‌های ماینینگ محاسباتی مثل ماینرهای ای‌سیک (ASIC)، این فرایند امکان‌پذیر است.

ماینرها با یکدیگر رقابت می‌کنند تا این ترکیب را پیدا کنند و زمانی که موفق شدند، بلاک خود را به زنجیره اضافه می‌کنند. ماینری که زودتر این کار را انجام دهد، توسط ماینرهای دیگر تأیید می‌شود و پاداش بلاک به او تعلق می‌گیرد.

اما در الگوریتم اثبات سهام، ماینرها تنها مسئولیت اعتبارسنجی تراکنش‌ها را دارند و نیازی به استخراج بلاک نیست. به‌جای آن، آن‌ها باید مقدار معینی را به عنوان وثیقه در شبکه قفل کنند تا اعتبار خود را اثبات کنند.

کاربردهای بلاک چین

استفاده‌های بلاک چین در حال پیشرفت است و همچنان پتانسیل‌های بیشماری برای ادغام با صنایع مختلف دارد. این فناوری، توانایی دارد تا فرآیندهای مختلف را بهبود بخشیده و به حل مسائل مرتبط با امنیت، اعتبارسنجی و انتقال داده‌ها کمک کند. در حال حاضر، هر چند که استفاده از بلاک چین به طور گسترده در سراسر جهان انجام نمی‌شود، اما با پیشرفت فناوری، این امر قابلیت دستیابی به آن را دارد. برخی از کاربردهای بلاک چین در صنایع عبارتند از:

قراردادهای هوشمند

قراردادهای هوشمند از جمله نوعی توافق نامه‌های دیجیتالی هستند که به کمک تکنولوژی بلاک چین ایجاد می‌شوند. این قراردادها به طرفین توافق‌کننده امکان می‌دهند تا تعهدات و شرایط خود را در فضای دیجیتال تعریف و اجرا کنند.

در قراردادهای هوشمند، شرایط و تعهداتی که طرفین قرارداد با آن موافقت کرده‌اند، به صورت کد‌های برنامه‌نویسی درج می‌شوند. به عبارت دیگر، این قراردادها از قوانین و الگوریتم‌های مشخصی برای اجرا استفاده می‌کنند که تنها در صورت بروز شرایط مشخص شده اجرا می‌شوند.

به عنوان مثال، در یک قرارداد هوشمند اجاره‌ای، در صورتی که مستأجر اجاره ماهیانه را به موقع پرداخت نکند، سیستم به صورت خودکار می‌تواند دسترسی او را به مکان اجاره‌شده قطع کند و یا دسترسی را تا زمان پرداخت اجاره مسدود کند. این فرآیند به صورت خودکار و بدون نیاز به دخالت انسانی اجرا می‌شود، که از اصول قراردادهای هوشمند استفاده می‌کند.

امور مالی غیرمتمرکز

در دنیای امروزی، امور مالی غیرمتمرکز یا دیفای، یکی از کاربردهای برجسته فناوری بلاک چین است. این رویکرد نوین به کاربران این امکان را می‌دهد که به خدمات مالی برخورد کنند، اما با تمرکز بر اصل غیرمتمرکز بودن و عدم وابستگی به یک مرکز مشخص.

در دیفای، کاربران می‌توانند از وام‌ها استفاده کنند، وجوه را به دیگران قرض بدهند، یا به صورت مستقیم در معاملات شرکت کنند، و همه این‌ها بدون نیاز به واسطه‌های مرکزی و با استفاده از زیرساخت بلاک چین انجام می‌شوند. این فرآیند به کاربران اطمینان می‌دهد که امور مالی‌شان تحت کنترل خودشان است و هیچ مرکزیتی از طریق آن‌ها تصویر نمی‌شود.

توکن‌های غیرمثلی

توکن‌های غیرمثلی یا NFTها، به عنوان یکی از به‌روزترین کاربردهای فناوری بلاک چین، با ویژگی‌های استثنایی برای تبادل ارزش شناخته می‌شوند. این توکن‌ها، هر یک دارای ارزش و شناخته شدگی منحصربه‌فردی هستند که به طور مستقل قابل مبادله نیستند. یکی از کاربردهای مهم این توکن‌ها، در زمینه حفظ حق تکثیر و اثبات اصالت آثار هنری است. این به هنرمندان و خریداران اثرات هنری اجازه می‌دهد تا مالکیت و اصالت آثار را تضمین کنند و از کپی‌برداری غیرقانونی جلوگیری نمایند.

زنجیره تأمین

بهره‌گیری از فناوری بلاک چین در زنجیره تأمین، می‌تواند به کسب‌وکارها در رهگیری و اثبات منشأ واقعی مواد اولیه، محصولات غذایی و کالاهای مصرفی کمک کند. این فناوری اطلاعات مربوط به زنجیره تأمین را با دقت و بدون تغییری در بلاک چین ثبت می‌کند. این فرایند، یک مکانیزم کاملاً شفاف را برای جلوگیری از هرگونه تقلب و نقض اطلاعات فراهم می‌آورد.

مطالبات بیمه

یکی از کاربردهای برجسته بلاک چین در صنعت بیمه قابل توجه است. روند فعلی برخورداری از بیمه، بسیار پیچیده و زمان‌بر است. با بهره‌گیری از قراردادهای هوشمند، می‌توان مجموعه‌ای از شرایط خاص مرتبط با بیمه را به وجود آورد. افراد می‌توانند مطالبات بیمه‌ای خود را به صورت آنلاین به بلاک چین ارسال کنند تا پس از بررسی، در صورت تطابق با شرایط، پرداخت آن به صورت خودکار و فوری انجام شود.

تأیید هویت

با استفاده از بلاک چین، فرآیند تأیید هویت آنلاین می‌تواند به طریقی بسیار موثرتر و امن‌تر انجام شود. این فناوری غیرمتمرکز، اطلاعات هویتی را در مکان‌های متمرکز ذخیره نمی‌کند که ممکن است به خطرات امنیتی بیشتری منجر شود. با استفاده از بلاک چین، امکان دسترسی هکرها به نقاط آسیب‌پذیر مرکزی برای حملات را به شدت کاهش می‌دهد و امنیت اطلاعات هویتی را بهبود می‌بخشد.

اینترنت اشیا

به عنوان یک فناوری رو به رشد، اینترنت اشیا (IoT) تبدیل به یک اکوسیستم گسترده از دستگاه‌ها و تجهیزاتی شده است که به شبکه اینترنت متصل می‌شوند و می‌توانند با یکدیگر و با سیستم‌های دیگر ارتباط برقرار کنند. این تکنولوژی امکان کنترل و مدیریت این دستگاه‌ها را از راه دور فراهم می‌کند، این به این معنی است که ما می‌توانیم به راحتی و از هر مکانی از جهان با استفاده از تلفن هوشمند یا رایانه به این دستگاه‌ها دستورات دهیم و آن‌ها را کنترل کنیم.

با توجه به مسائل امنیتی مربوط به اینترنت اشیا، فناوری بلاک چین می‌تواند به عنوان یک راهکار مؤثر برای محافظت در برابر حملات هکرها عمل کند. این به این معناست که با استفاده از بلاک چین، اطلاعات و داده‌های ارسالی و دریافتی توسط دستگاه‌های IoT می‌توانند به طور امن و شفافیت بیشتری مدیریت شوند. همچنین، از آنجا که بلاک چین امکان کنترل غیرمتمرکز را فراهم می‌کند، سیستم‌های امنیتی بر پایه این تکنولوژی باید بتوانند به طور موثر با توسعه شبکه بزرگ IoT سازگار شوند و امنیت آن را تضمین کنند.

آرشیو و ذخیره فایل

سرویس‌های ابری مانند گوگل درایو و دراپ باکس محلی برای ذخیره سازی اطلاعات الکترونیکی هستند که از طریق روش‌های متمرکز به کاربران امکان می‌دهند فایل‌ها و اسناد خود را ذخیره کنند. اما این روش‌های متمرکز، به خطر امنیتی قابل توجهی برای اطلاعات شخصی و حریم خصوصی کاربران ایجاد می‌کنند. به عنوان مثال، این سرویس‌ها ممکن است هدف حملات هکرها و دسترسی غیرمجاز به اطلاعات شخصی باشند.

از طرفی، بلاک چین به عنوان یک فناوری غیرمتمرکز و قراردادهای هوشمند به عنوان ابزاری برای اجرای عملیات مبتنی بر قوانین خودکار و بدون واسطه معرفی شده‌اند. این فناوری‌ها می‌توانند به طور قابل توجهی در کاهش خطرات امنیتی مربوط به ذخیره سازی اطلاعات الکترونیکی کمک کنند. به این ترتیب، حریم خصوصی و امنیت اطلاعات کاربران بهبود می‌یابد و امکان دسترسی غیرمجاز به اطلاعات شخصی کاهش می‌یابد.

سیستم رأی‌گیری

با بهره‌گیری از فناوری بلاک چین و قراردادهای هوشمند، می‌توان یک سامانه رأی‌گیری پیشرفته و مدرن را تدوین کرد که امکان دستکاری در آراء مردم را به حداقل می‌رساند. یکی از نمونه‌های این کاربرد، انتخابات میان‌دوره‌ای در نوامبر ۲۰۱۸ در ویرجینیای غربی آمریکا بود که به صورت آزمایشی با استفاده از تکنولوژی بلاک چین برگزار شد. نتایج این آزمایش نشان داد که این سامانه می‌تواند تقلب را در انتخابات به‌طور کامل از بین ببرد و شهروندان را برای مشارکت فعال‌تر در فرایند انتخابات تشویق کند.

در این روش، امکان دستکاری در آرا به‌طور معمول غیرممکن است و شفافیت بالایی در فرایند رأی‌گیری ایجاد می‌شود، که این امر باعث از بین رفتن نیاز به انجام مجدد شمارش آرا و همچنین کاهش نگرانی‌ها از وقوع تقلب می‌شود. همچنین، در این سامانه، نیازی به استفاده از کارکنان برای انجام شمارش آرا نیست و نتایج به‌صورت فوری و بدون تأخیر به مقامات مربوطه ارائه می‌شود.

مراقبت‌های بهداشتی

ارائه دهندگان خدمات بهداشتی می‌توانند از تکنولوژی بلاک چین بهره‌مند شوند تا سوابق پزشکی بیماران را به‌صورت ایمن و مطمئن ذخیره کنند. استفاده از بلاک‌های پزشکی به بیماران اعتماد می‌دهد که اطلاعات پزشکی آن‌ها قابل تغییر نیست و امنیت آن تضمین شده است. همچنین، با استفاده از کلیدهای خصوصی در بلاک چین، می‌توان اطمینان حاصل کرد که این اطلاعات فقط برای افراد مخصوصی قابل دسترسی است.

سوابق مالکیت اموال

ثبت حقوق مالکیت در زمینه صنعت املاک و مستغلات یک فرآیند چالش برانگیز و زمان‌بر است. استفاده از اسناد فیزیکی، روش‌های کاغذی و ثبت دستی در پایگاه‌های داده متمرکز، همگی به خطاهای انسانی وابسته هستند.

حتی یک اشتباه کوچک در این اسناد ممکن است به مشکلاتی جدی در ردیابی مالکیت دارایی منجر شود. بلاک چین در صنعت املاک و مستغلات می‌تواند این مسائل را به طور قابل‌توجهی حل کند و سوابق مالکیت را به‌صورت دقیق و دائمی ثبت کند.