صفر تا صد ماتریس اولویت‌بندی
تعریف ماتریس اولویت‌بندی
ماتریس اولویت‌بندی یک ابزار تحلیلی است که برای کمک به تصمیم‌گیری‌های پیچیده و انتخاب بهترین گزینه‌ها از میان چندین گزینه مختلف استفاده می‌شود. این ماتریس معمولاً شامل یک جدول است که در آن، گزینه‌های مختلف با استفاده از معیارهای مشخصی ارزیابی و رتبه‌بندی می‌شوند. هدف این است که بتوانیم با توجه به وزن معیارها، گزینه‌هایی که بهترین تطابق را با اهداف یا نیازهای سازمان یا فرد دارند، انتخاب کنیم. در واقع، ماتریس اولویت‌بندی یک روش ساختاریافته است که به ما کمک می‌کند تا اولویت‌ها را بر اساس پارامترهای مختلف شناسایی کنیم.
اهمیت و کاربردهای ماتریس اولویت‌بندی در تصمیم‌گیری
در فرآیندهای تصمیم‌گیری، معمولاً با گزینه‌های مختلف و معیارهای متعددی روبرو هستیم که ممکن است انتخاب بهترین گزینه را دشوار کند. ماتریس اولویت‌بندی به‌طور مؤثری این پیچیدگی‌ها را مدیریت می‌کند و به ما کمک می‌کند تا تصمیمات منطقی و مستند بگیریم. این ابزار به‌ویژه در شرایطی که نیاز به ارزیابی و اولویت‌بندی چندین عامل یا گزینه داریم، بسیار مفید است. از جمله کاربردهای ماتریس اولویت‌بندی می‌توان به انتخاب پروژه‌های مختلف در مدیریت پروژه، انتخاب تأمین‌کنندگان در خرید و تأمین کالا، ارزیابی گزینه‌های مختلف سرمایه‌گذاری، و حتی تصمیم‌گیری‌های شخصی اشاره کرد.
چرا استفاده از ماتریس اولویت‌بندی ضروری است؟
استفاده از ماتریس اولویت‌بندی ضروری است چرا که در بسیاری از مواقع، تصمیم‌گیری‌ها تحت تأثیر عوامل متعدد و پیچیده‌ای قرار می‌گیرند. این روش به ما کمک می‌کند تا این عوامل را به‌طور سیستماتیک و علمی تحلیل کنیم و در نهایت با توجه به اهمیت هر کدام از این عوامل، گزینه‌ای مناسب را انتخاب نماییم. بدون استفاده از این ابزار، احتمال بروز اشتباهات در تصمیم‌گیری‌ها و انتخاب گزینه‌های نامناسب افزایش می‌یابد. به‌علاوه، این ماتریس فرآیند تصمیم‌گیری را شفاف‌تر و مستندتر می‌کند و امکان ارزیابی دقیق‌تر تصمیمات را فراهم می‌سازد.
مفاهیم پایه و اصول ماتریس اولویت‌بندی
آشنایی با مفاهیم اولویت و رتبه‌بندی
در ماتریس اولویت‌بندی، دو مفهوم اساسی وجود دارد: اولویت و رتبه‌بندی. اولویت به میزان اهمیت یا ارزش یک گزینه نسبت به دیگر گزینه‌ها اشاره دارد. در واقع، اولویت به‌نوعی نشان‌دهنده این است که کدام گزینه بیشترین تطابق را با اهداف یا نیازهای خاص دارد. رتبه‌بندی فرآیند مرتب‌سازی گزینه‌ها بر اساس معیارهای مختلف است. هر گزینه از نظر معیارهای مختلف مورد ارزیابی قرار می‌گیرد و به آن رتبه داده می‌شود. این رتبه‌ها معمولاً عددی هستند و از بالاترین به پایین‌ترین اولویت، مرتب می‌شوند.
در ماتریس اولویت‌بندی، گزینه‌ها بر اساس وزن و اهمیت هر معیار به ترتیب اولویت قرار می‌گیرند. به عبارت دیگر، با توجه به وزن‌های تخصیص داده شده به هر معیار و ارزیابی‌هایی که برای هر گزینه در نظر گرفته می‌شود، می‌توان نتیجه گرفت که کدام گزینه بیشترین اهمیت را در میان تمام گزینه‌ها دارد.
تفاوت میان ماتریس اولویت‌بندی و سایر روش‌های تصمیم‌گیری
ماتریس اولویت‌بندی یکی از روش‌های مختلفی است که برای حل مسائل تصمیم‌گیری مورد استفاده قرار می‌گیرد. یکی از تفاوت‌های اصلی ماتریس اولویت‌بندی با سایر روش‌ها این است که در این روش، نه‌تنها گزینه‌ها بر اساس معیارها ارزیابی می‌شوند، بلکه وزن‌دهی به هر معیار نیز انجام می‌شود. این ویژگی به ماتریس اولویت‌بندی این امکان را می‌دهد که تصمیم‌گیرندگان بتوانند اهمیتی که به هر معیار می‌دهند را به‌طور شفاف تعیین کنند.
در مقایسه با روش‌های دیگر مانند تصمیم‌گیری مبتنی بر شهود یا روش‌های فازی که ممکن است کمتر ساختاریافته باشند، ماتریس اولویت‌بندی رویکردی دقیق‌تر و کم‌خطاتر ارائه می‌دهد. همچنین، برخلاف روش‌هایی مثل تحلیل SWOT یا آزمون‌های تصمیم‌گیری مبتنی بر معیارهای ثابت، ماتریس اولویت‌بندی می‌تواند به راحتی چندین معیار مختلف را در نظر بگیرد و فرآیند تصمیم‌گیری را از جنبه‌های مختلف مورد بررسی قرار دهد.
اصول و مبانی نظری که پشت ماتریس اولویت‌بندی قرار دارد
ماتریس اولویت‌بندی مبتنی بر چندین اصل نظری است که به تصمیم‌گیرندگان کمک می‌کند تا ارزیابی‌ها و اولویت‌ها را به‌طور مؤثر و دقیق انجام دهند. برخی از اصول این ماتریس شامل موارد زیر است:
- تعریف واضح معیارها: اولین گام در استفاده از ماتریس اولویت‌بندی، شناسایی و تعریف دقیق معیارهای تصمیم‌گیری است. این معیارها باید مرتبط و قابل اندازه‌گیری باشند.
- وزن‌دهی به معیارها: در این روش، اهمیت هر معیار نسبت به دیگر معیارها باید مشخص شود. این وزن‌دهی می‌تواند بر اساس نظرات کارشناسان یا تحلیل‌های آماری انجام شود.
- ارزیابی گزینه‌ها: هر گزینه در ماتریس اولویت‌بندی بر اساس معیارهای مشخص شده ارزیابی می‌شود. این ارزیابی ممکن است عددی یا کیفی باشد.
- محاسبه اولویت‌ها: با توجه به وزن‌ها و ارزیابی‌ها، اولویت‌ها محاسبه می‌شوند و گزینه‌ها به ترتیب اولویت رتبه‌بندی می‌شوند.
این اصول به تصمیم‌گیرندگان کمک می‌کند تا فرآیند تصمیم‌گیری را شفاف، منظم، و قابل پیگیری انجام دهند.
چگونه ماتریس اولویت‌بندی ایجاد کنیم؟
مراحل ایجاد ماتریس اولویت‌بندی
ایجاد ماتریس اولویت‌بندی فرآیندی ساختاریافته است که شامل چندین مرحله مهم است. این مراحل به‌طور خلاصه عبارتند از:
- شناسایی گزینه‌ها: ابتدا باید گزینه‌های مختلفی که قرار است مورد ارزیابی و اولویت‌بندی قرار گیرند، مشخص شوند. این گزینه‌ها می‌توانند پروژه‌ها، سرمایه‌گذاری‌ها، تأمین‌کنندگان، یا هر نوع تصمیم دیگری باشند.
- شناسایی و تعریف معیارها: گام بعدی در ایجاد ماتریس، شناسایی و تعریف معیارهایی است که برای ارزیابی گزینه‌ها استفاده می‌شوند. این معیارها باید مرتبط با اهداف و نیازهای تصمیم‌گیرنده باشند.
- انتخاب وزن‌ها برای معیارها: بعد از تعریف معیارها، باید وزن‌هایی برای هر کدام از آن‌ها تعیین کرد. وزن‌ها نشان‌دهنده اهمیت هر معیار نسبت به دیگر معیارها هستند.
- ارزیابی گزینه‌ها: سپس باید هر گزینه بر اساس هر یک از معیارها ارزیابی شود. این ارزیابی می‌تواند به‌صورت عددی (مقداردهی از ۱ تا ۱۰) یا کیفی (ضعیف، متوسط، خوب و غیره) انجام شود.
- محاسبه اولویت‌ها: پس از ارزیابی، اولویت هر گزینه محاسبه می‌شود. این محاسبات می‌تواند بر اساس روش‌های خاصی انجام شود تا در نهایت گزینه‌ها بر اساس مجموع وزن‌ها و امتیازهایشان رتبه‌بندی شوند.
- تحلیل و تصمیم‌گیری: در پایان، نتایج ماتریس اولویت‌بندی تحلیل شده و تصمیم نهایی اتخاذ می‌شود. این تصمیم می‌تواند شامل انتخاب بهترین گزینه یا ارزیابی اولویت‌ها برای اقدام بعدی باشد.
نحوه جمع‌آوری داده‌ها و انتخاب معیارها
جمع‌آوری داده‌ها برای ایجاد یک ماتریس اولویت‌بندی مناسب بسیار اهمیت دارد. این داده‌ها می‌توانند شامل اطلاعات کیفی و کمی باشند که برای ارزیابی گزینه‌ها بر اساس معیارهای مختلف استفاده می‌شوند. داده‌ها باید از منابع معتبر و قابل اعتماد به دست آید تا دقت و صحت نتایج افزایش یابد. روش‌هایی مانند پرسش‌نامه‌ها، مصاحبه‌ها، تحلیل‌های بازار و تحقیقات میدانی می‌توانند در جمع‌آوری داده‌ها مؤثر باشند.
در انتخاب معیارها، توجه به اهداف اصلی تصمیم‌گیری و نیازهای خاص بسیار مهم است. معیارها باید متناسب با تصمیمی که در دست داریم انتخاب شوند و قادر باشند به‌طور واضح و مؤثر تفاوت‌های میان گزینه‌ها را نمایان کنند. برای مثال، در انتخاب یک پروژه سرمایه‌گذاری، معیارهایی مانند بازده مالی، ریسک پروژه، موقعیت جغرافیایی، نیاز به منابع انسانی و زمان‌بندی می‌توانند معیارهای مناسبی باشند.
انتخاب و تعیین وزن برای معیارها
در این مرحله، باید به هر معیار یک وزن اختصاص داد که نشان‌دهنده اهمیت آن معیار در تصمیم‌گیری است. این وزن‌ها باید با توجه به اهمیت نسبی هر معیار در نظر گرفته شوند. روش‌های مختلفی برای تعیین وزن معیارها وجود دارد، از جمله:
- مشارکت گروهی: در این روش، اعضای گروه تصمیم‌گیرنده به‌طور مشترک وزن‌های مختلف را پیشنهاد می‌دهند و پس از بحث و مذاکره، به یک وزن مشترک برای هر معیار می‌رسند.
- روش‌های آماری: در این روش، از تحلیل‌های آماری مانند تحلیل همبستگی یا تحلیل روند برای تعیین اهمیت نسبی هر معیار استفاده می‌شود.
- روش‌های مقایسه زوجی: در این روش، مقایسه‌ای میان معیارها به‌صورت زوجی انجام می‌شود و بر اساس میزان اولویت‌بندی آن‌ها، وزن‌ها تعیین می‌شود.
نحوه ارزیابی گزینه‌ها و رتبه‌بندی آن‌ها
برای ارزیابی گزینه‌ها، هر گزینه باید بر اساس معیارهای تعیین‌شده امتیازدهی شود. این امتیازدهی می‌تواند به‌صورت عددی (مثلاً از ۱ تا ۱۰) یا کیفی (مثلاً ضعیف، متوسط، خوب) باشد. در این مرحله، هر گزینه از نظر هر معیار ارزیابی می‌شود و امتیازاتی به آن اختصاص داده می‌شود.
پس از ارزیابی، با استفاده از وزن‌های تعیین‌شده برای هر معیار، می‌توان نمره کل برای هر گزینه را محاسبه کرد. این محاسبات معمولاً به‌صورت ضرب امتیاز هر گزینه در وزن مربوط به هر معیار انجام می‌شود. سپس مجموع این نمرات برای هر گزینه محاسبه شده و بر اساس این نتایج، گزینه‌ها به ترتیب اولویت مرتب می‌شوند.
روش‌های مختلف در ماتریس اولویت‌بندی
روش‌های مختلف ارزیابی و اولویت‌بندی گزینه‌ها
در ماتریس اولویت‌بندی، چندین روش مختلف برای ارزیابی و اولویت‌بندی گزینه‌ها وجود دارد. برخی از این روش‌ها شامل موارد زیر هستند:
- روش مقایسه زوجی (Pairwise Comparison): در این روش، معیارها به‌صورت زوجی مقایسه می‌شوند و وزن‌های مربوط به هر معیار از طریق این مقایسه‌ها محاسبه می‌شوند. این روش به‌ویژه در شرایطی که تعداد معیارها کم است، بسیار مفید است.
- روش تحلیل سلسله‌مراتبی (AHP): در این روش، از مقایسه‌های زوجی برای تعیین اولویت‌ها استفاده می‌شود، اما علاوه بر وزن‌دهی به معیارها، روابط بین معیارها و گزینه‌ها نیز در نظر گرفته می‌شود. این روش در تصمیم‌گیری‌های پیچیده با معیارهای متعدد کاربرد دارد.
- روش تحلیل شبکه‌ای (ANP): این روش مشابه روش AHP است، اما در آن وابستگی‌ها و تعاملات بین معیارها و گزینه‌ها به‌طور دقیق‌تری مدل‌سازی می‌شود.
- روش تصمیم‌گیری چندمعیاری (MCDM): در این روش، انتخاب بهترین گزینه بر اساس ارزیابی چندین معیار مختلف انجام می‌شود. این روش می‌تواند ترکیبی از روش‌های مختلف ارزیابی باشد.
بررسی روش‌های عددی و کیفی
در ماتریس اولویت‌بندی، دو نوع ارزیابی وجود دارد:
- ارزیابی عددی: در این روش، گزینه‌ها و معیارها به‌صورت عددی ارزیابی می‌شوند (مانند نمره‌دهی از ۱ تا ۱۰). این روش معمولاً برای مسائل کمّی و قابل اندازه‌گیری استفاده می‌شود و تحلیل‌های آماری را ساده‌تر می‌کند.
- ارزیابی کیفی: در این روش، گزینه‌ها به‌صورت کیفی ارزیابی می‌شوند (مانند خوب، متوسط، ضعیف). این روش برای مسائل کیفی و زمانی که داده‌های عددی در دسترس نباشند، کاربرد دارد.
ماتریس‌های مختلف و کاربردهای آن‌ها
ماتریس‌های مختلف اولویت‌بندی برای شرایط و اهداف متفاوت طراحی شده‌اند. برخی از انواع ماتریس‌ها و کاربردهای آن‌ها شامل موارد زیر است:
- ماتریس تصمیم‌گیری چندمعیاری (MCDM): این ماتریس برای ارزیابی گزینه‌ها بر اساس چندین معیار مختلف استفاده می‌شود. این روش به‌ویژه در پروژه‌ها و سرمایه‌گذاری‌هایی که نیاز به ارزیابی پیچیده دارند، کاربرد دارد.
- ماتریس SWOT: این ماتریس به‌ویژه در تحلیل و شناسایی قوت‌ها، ضعف‌ها، فرصت‌ها و تهدیدها به کار می‌رود و برای تصمیم‌گیری‌های استراتژیک مفید است.
- ماتریس تحلیل هزینه-فایده (Cost-Benefit Analysis): این ماتریس برای ارزیابی هزینه‌ها و منافع هر گزینه استفاده می‌شود و به تصمیم‌گیرندگان کمک می‌کند تا انتخاب‌هایی با بیشترین فایده نسبت به هزینه‌ها را انجام دهند.
- ماتریس مقایسه‌ای (Comparison Matrix): این ماتریس برای مقایسه گزینه‌ها بر اساس چندین معیار استفاده می‌شود و به‌طور گسترده‌ای در انتخاب تأمین‌کنندگان، پروژه‌ها، و سایر تصمیمات مشابه کاربرد دارد.
مزایا و معایب استفاده از ماتریس اولویت‌بندی
مزایای این روش در مقایسه با دیگر روش‌های تصمیم‌گیری
ماتریس اولویت‌بندی یک ابزار بسیار مفید در فرآیند تصمیم‌گیری است که به دلیل سادگی و کارایی خود در مقایسه با روش‌های پیچیده‌تر، مزایای بسیاری دارد:
- شفافیت و وضوح: استفاده از ماتریس اولویت‌بندی به تصمیم‌گیرندگان این امکان را می‌دهد که به‌طور واضح و شفاف گزینه‌ها و معیارهای مختلف را مقایسه کنند و مزایا و معایب هر یک را به‌طور سیستماتیک بررسی کنند. این امر باعث می‌شود که تصمیمات نهایی با دقت بیشتری گرفته شوند.
- ساختاریافته بودن: ماتریس اولویت‌بندی به فرآیند تصمیم‌گیری ساختار می‌دهد و از تصمیم‌گیری‌های تصادفی و بی‌منطق جلوگیری می‌کند. این ساختار به تصمیم‌گیرندگان کمک می‌کند که بر اساس داده‌های قابل اندازه‌گیری و مقایسه‌شده تصمیم بگیرند.
- سادگی و کاربرد آسان: برخلاف بسیاری از روش‌های پیچیده تصمیم‌گیری، ماتریس اولویت‌بندی روش ساده‌ای است که به‌راحتی می‌توان آن را در تصمیم‌گیری‌های روزمره و پروژه‌های مختلف به‌کار گرفت. این روش برای تیم‌های مختلف با سطوح مهارت‌های متفاوت نیز قابل درک است.
- مدیریت پیچیدگی: زمانی که تعداد گزینه‌ها و معیارها زیاد است، استفاده از ماتریس اولویت‌بندی کمک می‌کند تا پیچیدگی‌ها مدیریت شده و ارزیابی‌های مختلف به‌صورت ساده‌تری انجام شوند.
- ارزیابی دقیق: این روش به تصمیم‌گیرندگان این امکان را می‌دهد که بر اساس وزن‌ها و ارزیابی‌ها، تصمیمات خود را دقیق‌تر و علمی‌تر بگیرند و از تصمیمات احساسی و غیرمستند جلوگیری کنند.
معایب و محدودیت‌های استفاده از ماتریس اولویت‌بندی
با وجود مزایای زیاد، استفاده از ماتریس اولویت‌بندی محدودیت‌ها و معایبی نیز دارد که در انتخاب این روش باید مدنظر قرار گیرد:
- وابستگی به دقت داده‌ها: نتایج ماتریس اولویت‌بندی به دقت داده‌ها و ارزیابی‌ها بستگی دارد. اگر داده‌ها نادرست یا ناقص باشند، نتایج ممکن است غلط از آب درآید. بنابراین، جمع‌آوری داده‌ها و ارزیابی صحیح آن‌ها اهمیت زیادی دارد.
- تأثیر وزن‌ها: تعیین وزن‌ها برای هر معیار ممکن است دشوار باشد، به‌ویژه اگر تعداد معیارها زیاد باشد. تصمیم‌گیرندگان ممکن است در تعیین وزن‌ها به‌طور ذهنی تصمیم بگیرند، که این می‌تواند باعث ایجاد سوگیری در نتایج شود.
- عدم انعطاف‌پذیری در تغییرات: زمانی که وضعیت یا معیارها تغییر می‌کنند، بازنگری در ماتریس اولویت‌بندی ممکن است زمان‌بر و پیچیده باشد. به‌ویژه در پروژه‌هایی که به سرعت در حال تغییر هستند، این روش ممکن است کمتر انعطاف‌پذیر باشد.
- سادگی بیش از حد: ماتریس اولویت‌بندی ممکن است برای مسائل پیچیده‌ای که نیاز به تحلیل‌های عمیق‌تری دارند، مناسب نباشد. در این موارد، ممکن است استفاده از روش‌های پیچیده‌تر مانند تحلیل‌های چندمعیاری یا مدل‌های پیش‌بینی پیچیده‌تر کارآمدتر باشد.
- عدم در نظر گرفتن وابستگی‌ها: در برخی موارد، معیارها و گزینه‌ها ممکن است به‌طور مستقیم یا غیرمستقیم به یکدیگر وابسته باشند. ماتریس اولویت‌بندی به‌طور معمول این وابستگی‌ها را در نظر نمی‌گیرد و ممکن است منجر به تحلیل نادرست شود.
زمانی که باید از ماتریس اولویت‌بندی استفاده کرد و زمانی که نه
ماتریس اولویت‌بندی برای تصمیم‌گیری‌هایی که چندین گزینه و معیار مختلف دارند، بسیار مؤثر است. این روش زمانی مفید است که:
- تعداد گزینه‌ها و معیارها قابل مدیریت و مقایسه باشد.
- تصمیم‌گیرنده نیاز به ساختار و شفافیت در فرآیند تصمیم‌گیری دارد.
- ارزیابی‌ها و داده‌ها به‌طور کافی قابل اندازه‌گیری و مستند باشند.
اما در شرایطی که گزینه‌ها پیچیده هستند یا معیارهای وابسته به یکدیگر وجود دارند، استفاده از ماتریس اولویت‌بندی ممکن است مناسب نباشد. در این موارد، روش‌های پیچیده‌تر مانند تحلیل سلسله‌مراتبی (AHP) یا تحلیل شبکه‌ای (ANP) بهتر عمل می‌کنند.
مثال‌های عملی از ماتریس اولویت‌بندی
مثال‌هایی از استفاده ماتریس اولویت‌بندی در دنیای واقعی
در دنیای واقعی، ماتریس اولویت‌بندی در بسیاری از صنایع و بخش‌ها کاربرد دارد. در اینجا چندین مثال از کاربردهای این روش آورده شده است:
- انتخاب تأمین‌کنندگان: شرکت‌ها معمولاً از ماتریس اولویت‌بندی برای انتخاب تأمین‌کنندگان استفاده می‌کنند. معیارهایی مانند کیفیت محصول، قیمت، مهلت تحویل، پشتیبانی مشتری و پایداری مالی می‌توانند به‌عنوان معیارهای اصلی در نظر گرفته شوند. پس از ارزیابی تأمین‌کنندگان مختلف، گزینه‌ها بر اساس مجموع وزن‌ها و امتیازها اولویت‌بندی می‌شوند.
- انتخاب پروژه‌ها: در مدیریت پروژه، ماتریس اولویت‌بندی می‌تواند برای انتخاب بهترین پروژه‌ها از میان گزینه‌های مختلف استفاده شود. معیارهایی مانند هزینه، بازده مالی، زمان‌بندی و ریسک می‌توانند برای اولویت‌بندی پروژه‌ها مورد استفاده قرار گیرند.
- انتخاب تکنولوژی‌ها: در انتخاب تکنولوژی‌ها و ابزارهای جدید، شرکت‌ها می‌توانند از ماتریس اولویت‌بندی برای ارزیابی فناوری‌ها بر اساس معیارهایی مانند هزینه، میزان بهره‌وری، سهولت استفاده و سازگاری با سیستم‌های موجود استفاده کنند.
کاربرد این ماتریس در پروژه‌های مختلف (مانند انتخاب تأمین‌کننده، تصمیم‌گیری در کسب و کار و…)
- انتخاب سرمایه‌گذاری‌ها: ماتریس اولویت‌بندی می‌تواند برای ارزیابی و انتخاب بهترین فرصت‌های سرمایه‌گذاری بر اساس معیارهایی مانند بازده سرمایه، ریسک سرمایه‌گذاری، نیاز به منابع انسانی و زمان‌بندی سرمایه‌گذاری استفاده شود.
- توسعه محصولات جدید: زمانی که شرکت‌ها تصمیم به توسعه محصول جدید دارند، ماتریس اولویت‌بندی می‌تواند برای ارزیابی ایده‌های مختلف محصول بر اساس معیارهایی مانند بازار هدف، هزینه تولید، پذیرش مشتری و رقابت به کار رود.
- تصمیم‌گیری در استراتژی‌های کسب‌وکار: برای تصمیم‌گیری درباره استراتژی‌های مختلف کسب‌وکار، ماتریس اولویت‌بندی می‌تواند به مدیران کمک کند تا گزینه‌های استراتژیک مختلف را بر اساس معیارهایی مانند میزان سودآوری، توانمندی منابع انسانی، موقعیت رقابتی و نیاز به سرمایه‌گذاری ارزیابی کنند.
در مجموع، ماتریس اولویت‌بندی ابزاری کارآمد و مؤثر در مدیریت تصمیم‌گیری است که در انواع مختلف پروژه‌ها و زمینه‌های تجاری قابل استفاده است.
